Cytat

zmarł Avedon – i teraz wszyscy będą płakać – i wystawiać laurki. a to wcale nie był aż tak dobry fotograf
trochę tak, jak z Andy Warcholem – też nie za bardzo wybitny – ale coś po nim zostaje, myśl jakaś, prowokacja, zaczyn.
Avedon byl jeszcze płytszy; nic, tylko forma – przerobiony na mielone August Sander, sporo z Irvinga Penna i (lekko, aby nie zniechęcić) przyprawiony ostrością Diane Arbus.
jakaś linia, ciągłość (= fotografowanie ludzi, tak jak są – no, prawie). ale Avedon był jak cała dzisiejsza high society: elegancki i pusty…

a jak już mam cenić „zimną” fotografię – to wolę Weegee. przynajmniej życie w tym jest. a i tak wszyscy oni od Franka. tyle że nie wychodzą poza studio.
Avedon dobrze zarabiał – i ok. ale to odbiera ostrość widzenia.
http://www.ooops.pl/blog/?p=354

Czy jest w tym trochę racji

Miałem bardzo podobne odczucia co cytowana osoba do czasu aż poszedłem na wystawę jego zdjęć podsumowującą dorobek. Nie wiem może te wielkie piękne odbitki same w sobie no ale coś we mnie drgnęło i zacząłem Avedona doceniac choć ciągle myślę, że tej prawdy trochę jest tylko trochę mniej niż kiedyś:-)

FOTOGRAFIE

Mnie foty Avedona zatrzymują - to mi wystarczy

http://www.pajacyk.pl/ - kliknij pajacyka
http://www.pbase.com/fafniak/marcin_krynicki
http://www.mojesmoje.pl/index.htm - wszelkie uwagi mile widziane - zajrzyj do nas koniecznie

Mam drobne wątpliwości, co do niektórych wątków poruszanych przez
szanownego autora bloga... ;)

"a to wcale nie był aż tak dobry fotograf"
Trudno się do tego odnieść, więc tego nie zrobię. Nie zgadzam się, ale o
gustach się nie dyskutuje.

"Avedon byl jeszcze płytszy"
Jego portrety w ogóle były strasznie płytkie, szczególnie najbardziej
płytkie zdjęcie M.M, portrety ojca umierającego na raka, czy portret
przedśmiertny Salvadora Dalego. Dzisiejsze trendy w fotografii gwiazd to
przy tym głębia oceanu.

"nic, tylko forma"
Która część jego dorobku to tylko forma? In the american west? ;)
Fotografia mody? Portrety celebrytów? Nawet jeśli czasem(!) bawił się
formą to jego fotografia była tak różnorodna, że nie sposób wrzucić jej
do jednego koszyka i podsumować trzema wyrazami.

"przerobiony na mielone August Sander"
Jedyne podobieństwo jakie dostrzegam to fakt, że portretowani patrzą się
w obiektyw, ale to dosyć powszechne w fotografii. Nawet wtedy. ;)

"sporo z Irvinga Penna"
Znam trochę dorobek obu panów i nawet przy najlepszych chęciach nie
widzę tego "sporo". Jeśli mówimy o latach w których panowie zaczynali
budować swoją legendę, to w przypadku Avedona wprowadził on do
fotografii mody ruch, taniec i energię niespotykaną dotąd wcześniej.
Irving Penn to raczej pozowana i stateczna fotografia.

"przyprawiony ostrością Diane Arbus"
Który okres, jakie zdjęcia? Kiedy Diana budowała swoją markę, Avedon był
już gwiazdą. Arbus znała go, podziwiała, a później nawet się z nim
przyjaźniła. Mimo wszystko trudno mi odnaleźć trochę ostrości Di-an, w
jego zdjęciach, nawet z późniejszego okresu. Żyli i fotografowali w
zupełnie różnych światach, choć blisko siebie i w tym samym mieście.

"a jak już mam cenić "zimną" fotografię – to wolę Weegee.
przynajmniej życie w tym jest."
Nie wiem czy to żart, ale mnie bawi... Kto zna Weegee'ego wie, że
rozgłos przyniosły mu zdjęcia z miejsc zbrodni, ciała przykryte
prześcieradłami ofiary morderstw i wypadków itp. W tym kontekście
zabawne wydaje się użycie słowa "życie". :)

"a i tak wszyscy oni od Franka. tyle że nie wychodzą poza studio."
Zarówno językowo i merytorycznie trudne do interpretacji. Nie podejmuję
się.

"Avedon dobrze zarabiał – i ok. ale to odbiera ostrość widzenia."
I wszystko jasne. Autor tego tekstu musi być bogaty.

:)

Pozdrawiam

nie ma mnie w internecie