Cytat

W jednym z brytyjskich podręczników fotografii krajobrazowej znalazłem dziwne zdanie. Jej autor mianowicie pisze, że trudno mu wyrazić jednoznaczną opinię na jakiś temat w związku z "...rosnącą popularnością aparatów wielkoformatowych..." Osłupiałem. Fotografii wielkoformatowej? Jak to? Przecież wkoło mówi się jedynie o nowych cyfrówkach.

Wtedy właśnie zaczął dręczyć mnie problem różnić między Polską a Niepolską. Różnic dotyczących fotografii, ale nie tylko. Dlaczego jest tak, że wszędzie na świecie można wyjść na dwór z aparatem na film, a u nas traktuje się fotografię srebrową jak martwą papugę. Oczywiście, Anglików z ich skłonnościami do ekscentryzmu nie można w prosty sposób przykładać do naszej polskiej miary. Ale to naprawdę ciekawe - dlaczego w Polsce fotografia srebrowa zniknęła z powierzchni szybciej niż gdziekolwiek indziej na świecie? Wiem, wiem. Nadal można spotkać u nas ciemnie, koreksy i powiększalniki. Znikając z powierzchni masowego rynku tradycyjna fotografia zeszła do katakumb, w których trzyma pewien stabilny poziom. Zastanawia mnie raczej dlaczego tak szybko zniknęła ze świadomości przeciętnego fotoamatora. Przecież w czasach PRL działało u nas - według różnych autorów - od 2 do 3 milionów ciemni. Każdy z nas na 100% pamięta ciemnie w domach kultury i szkołach. Każdy z nas miał w rodzinie kogoś, kto zajmował się robieniem zdjęć na filmach. Ojca, brata, wujka, szwagra, teścia. Prawda? I nagle przyszedł kataklizm pod postacią megapiksela i zrównał to wszystko z ziemią. Dlaczego?
http://www.fotopolis.pl/index.php?n=12348

http://www.pajacyk.pl/ - kliknij pajacyka
http://www.pbase.com/fafniak/marcin_krynicki
http://www.mojesmoje.pl/index.htm - wszelkie uwagi mile widziane - zajrzyj do nas koniecznie

Stałki są dobre bo są dobre i stałe.

"Panie, ja to jak kiedyś zdjęcie zrobiłem, to klisza pękła, i ch*j!"