Witajcie, byłem na przeglądzie z dzieciakami i dziwnym sposobem kilka zdjęć prześwietliłem. Reszta wyszła OK, a jedna uczestniczka wyszła tak:

i nie wiem co za powód. Taka sama sceneria, a k-5 mi tak zgłupiała.
Potem w desperacji kombinowałem ISO, przysłoną ale ciągle twarz była taka jak na załączonym obrazku.
Niestety nie robiłem w RAW tylko jpeg. Napiszcie co można zrobić, aby dało się pokazać to zdjęcie tej osobie

KP | Sigma 17-50 f/2.8 | Metz 50 AF-1
HOYA CIR-PL HD | HOYA PRO ND1000

Gdyby to był film klasyczny, to byłaby spora szansa na wyciągnięcie czegoś z tych miejsc. Z cyfry, niestety, zwłaszcza z jpgów, nie da rady. Można najwyżej pokombinować z lokalnym ściemnieniem, ale będzie to tylko zszarzałe, przybrudzone jakby. Może zrób w tego cz-b? Podciągnij punkt szarości bardziej w kierunku czerni? Niestety, matryca tak ma.
Chyba, że odezwie się jakiś cudotwórca, to i ja chętnie bym posłuchał.
W warunkach scenicznych sprawdza się pomiar punktowy robiony z głową i AE-lockiem.

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.

technik219 ma rację, spróbowałem różnych wersji i najlepiej wygląda po przekonwertowaniu do cz-b i lekkim przyciemnieniu.

hottt napisał/a:

i nie wiem co za powód. Taka sama sceneria, a k-5 mi tak zgłupiała.

To nie k-5 zgłupiała, tylko błędnie ustawiłeś tryb pomiaru światła.

Pentax ... zapomniałem jaki.
Innej puszki nie kupię, bo nie chce mi się czytać od początku forum N.. czy C...

Na szybko, pozwoliłem sobie:

współczynnik gamma na 0,3.
Dla prawidłowego efektu trzeba (opis dla PS):
1. desaturacja (opcja usuń kolor),
2. powielić warstwę,
3. zmniejszyć wsp. gamma (w zakładce "poziomy" środkowy wskaźnik przesunąć w lewo do osiągnięcia prawidłowego efektu - jak wyżej),
3. w nowej wartstwie po dodaniu maski warstwy, wybrać gradient z opcją ściemnienie zwykłe na przezroczystości i przeciągnąć od góry z kryciem ok. 10% dla rozjaśnienia tła od góry. Jakby było trzeba, powtórzyć.
4. wybrać pędzel krycie 10 do 15 i na masce warstwy rozjaśnić cienie twarzy, lewego przedramienia i włosów.
5. złączyć warstwy.

Ja to zrobiłem na szybko w Fotofiltrach, gdzie nie ma warstw. Zmniejszyłem tylko gamma do 0,3 żeby zobaczyć co będzie z postacią. Wygląda lepiej niż w kolorze. W PSie już się dalej nie bawiłem, ale to bardzo proste.

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.

technik219, maestro! na pierwszy rzut oka nie widać wcale tych przepaleń :)
A co jeśli pojawią się niewielkie przepały np na nosie, i to nie są takie totalne białe przepały, tylko (chyba) na niektórych kanałach - wygląda to po prostu jak żółta czy cielista plama bez szczegółów - co z tym zrobić?

k-x | DAL 18-55 | smc Pentax-M 50/1.7 | Tamron 17-50/2.8 | Jupiter 37A | Falcon 85/1.4 | Helios 44M-4 | Nikon SB-24 | http://facebook.com/JakubSzlendakFotografia

Nie bardzo wiem o co chodzi. Czy o to zdjęcie wyżej? Czy o jakieś inne? Jeśli chodzi o inne zdjęcia, to można próbować zdjęć nasycenie określonego koloru lokalnie, tylko w tym jednym miejscu. Trudno cokolwiek poradzić, jeśli nie wiem dokładnie w czym rzecz...
W tym zdjęciu, o którym mowa wyżej zgłupiał chyba również balans bieli (jeśli był na auto), bo przedni plan oświetlony był na jakieś 2850K a z lewej coś świeciło na niebiesko. Przy zdjęciach scenicznych warto ustawić stały balans. np. na "żarówkę" (światło sztuczne ) zamiast na auto. Po pierwsze, że aparat nie będzie głupiał, po drugie, bo to scena i światła są pomieszane: z jednej strony żółte, z drugiej jakieś niebieskie. Po trzecie, bo autor przedstawienia za pomocą świateł zamierza osiągnąć jakiś konkretny efekt i warto zachować go na zdjęciach. Oświetlenie sceniczne rządzi się swoimi prawami. Nie rozumiem dlaczego niektórzy z upodobaniem błyskają fleszami niwecząc wszelkie efekty świetlne. Lepiej ustawić wysokie ISO i nie błyskać, niż niższe i błyskać. Oczywiście należy pamiętać przy tym o właściwym wyborze rodzaju pomiaru. Na scenie najlepiej sprawdza się pomiar punktowy: dokonuję go na fragmencie o średniej jasności i jak trzeba przekadrować to z wciśniętym AE-Lockiem. Przy takich kontrastach jak na scenie, nie poradzi żaden pomiar matrycowy, nawet najbardziej zaawansowany.

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.