Kwiek mi zabił ćwieka.
Próbowałem popracować nad swoimi niedoborami świadomości i zapytałem osobę trochę oświeconą w temacie o wyjątkowość fotografii PK i źródło jej wysokich. Przyznam szczerze, że odpowiedź mnie zawiodła. Podobno kluczami do zrozumienia fenomenu są fotografia z żółtym prostokątem i słowo "neoawangarda", jeśli zaś nie rozumiem - mam się nie przejmować, to raczej normalne. Przy okazji linku - informacja o odbitce fotografii dla mnie jest gwarancją unikalności.

Na prowincji sklepów ikea nie ma, więc i masowego wieszania ramek nie widać (apo - w Virserum przez jakiś czas pracowałem ). Przyjrzałem się przez ostatni tydzień ścianom znajomych: odbitki miedziorytów, akwarele, obrazki z WTZ, jakieś reprodukcje rycin, jeśli fotki, to raczej rodzinne. Po spacerze z piesą jedną wrzucę.

Edycja:
A jednak nie, skaner odmawia współpracy.

Mój znajomy z Wąchocka Jerzy Kołaczyński, malarz, performer rzekł mawiać:

Cytat

"Jest tylko jeden podział: sztuka i brak sztuki. Sztuka jest poza moralnością i tylko artysta może być moralny lub nie..."

Co o tym sądzicie?

"Living is easy with eyes closed"

Filozoficznie podchodząc do tej wypowiedzi, można stwierdzić, że każdy jest artystą, więc każdy jest moralny lub nie.

Poza tym, sztuka nie ma określonych granic i każde swoje działanie możesz nazwać sztuką. Z drugiej strony brak działania, to też sztuka, więc brak sztuki oznaczałoby nicość.

Czy "brak sztuki" oznacza zbiór pusty?
Jeśli tak, to istnieje jedynie sztuka.
No i w końcu ważne pytanie: skoro sztuka jest poza moralnością, to jaką sztukę tworzy artysta moralny, a jaką niemoralny? Czy ich postawa ma jakikolwiek związek z tym, co tworzą?

Pentagram Tylko artysta niemoralny, wychodzący poza moralność, może tworzyć sztukę.

Nie. Skoro sztuka jest poza moralnością, to logika wskazuje, że artysta musi być amoralny, bez wychylenia w jakakolwiek stronę.

I nie mogę się zgodzić, że sztuka nie ma granic (tak pisałeś).
Bo skoro istnieje sztuka i (nazwijmy tak) nie-sztuka, to jakaś granica pomiędzy nimi istnieć musi. Choćby dla celów praktycznych.
Granic to nie ma jedynie nieskończoność. Przynajmniej teoretycznie.

Przecież stoimy na gruncie rozwikłania myśli artysty z Wąchocka.
Tam tak stoi.

A wyrażenie "nie-sztuka" oznacza zbiór wszystkich rzeczy, nie będących sztuką.To jasne i wynika wprost z tegoż samego twierdzenia przytoczonego wyżej artysty. Chociaż faktycznie- on poszedł dalej. On zrobił podział "sztuka - brak sztuki". Nikt jeszcze nie odpowiedział na moje pytanie, czy ów "brak sztuki" jest zbiorem pustym. Jeśli by tak było, dalsze rozważania nad granicami etc. są bezprzedmiotowe.
Swoich poglądów tu nie przedstawiam, prócz tych, które mi się nasuwają po zapoznaniu się z cytowanym podziałem świata.

120 | 135 | APS-C
C330s 67 45 75 105 165 | MXx2 MES (nie działa) MZ-5n (nie działa) 28 50 35 43 (nie działa) 50 | GRII K-5 21
JORGE.MARTINEZ@PL | Jeden Aparat 7.0 | Instagram

PentagramWznieśmy się jeszcze wyżej, poza granice (sic!) abstrakcji

jorge.martinez, to wszystko piękne, co napisałeś i

jorge.martinez napisał/a:

wynika z umowy między nami

Ale prawdą jest, że nikt nie określił sztywnych granic, co jest sztuką, a co nie. Kto jest artystą, a kto nie. Oczywiście możemy się umawiać, że coś jest sztuką, a coś nie jest. Ale zawsze znajdzie się ktoś, kto nie zgodzi się z daną umową i też będzie miał rację. Bo dlaczego Zdziśka skądś tam, nie nazywać artystą? Bo większość nie widzi w jego działaniu sztuki? A czymże jest większość i dlaczego ona ma decydować? Czy większość na pewno ma rację?

W innym wątku też zawiązała się dyskusja, która w jakimś stopniu koresponduje z tym o czym tutaj mowa.

Stwierdzono (z czym się zgadzam), że najważniejszym czynnikiem dla istnienia sztuki jest kultura, która stanowi otoczenie dla tego rodzaju przejawów ludzkiej działalności. Kultura stanowi budulec, a jednocześnie jest tym co sztuka tworzy.
Jeśli mamy zatem wątpliwości co do sztuki, to musimy się zastanowić nad stanem kultury. Moim zdaniem tu należy szukać klucza.

Problem w tym, że kultura, podobnie jak sztuka, jest pojęciem niemierzalnym. Bo czy można powiedzieć, że neandertalczyk nie posiadał kultury? Czy człowiek zachowujący się wbrew ogólnie przyjętym normom nie ma kultury? Na takie pytania nie ma jednoznacznych odpowiedzi. Pojawi się tysiąc tez i wszystkie mogą być prawdziwe.