http://splywy-pontony.phorum.pl/viewforum.php?f=80

I jak zawsze. Same nieszczęścia. Jakby nic innego na świecie nie było.

K-1, SMC FA*24/2, SMC FA*300/4.5, T 28-75/2.8: K-5IIs, 645N+FA 45-85/4.5+ A 35/3.5, seria tradycyjnych korpusów bagnetu "K" i nawet jakieś Nikony oraz osprzęt do wszystkiego i niczego.

powalos, bo ludzie lubią dramaty, niestety... Zdjęcie szczęśliwego dziecka ? A po co, lepiej sie "sprzeda" jak będzie zagłodzone a wokół sęp będzie krążył... Szwagierka po psychologii, musze zapytać czy to jakieś mechanizmy atawistyczne są - w stylu dobrze ze tygrys zagryzł sąsiada - nie będzie już głodny i do mojej jaskini nie zajrzy...

dusza Pentaksa, a sprzęt Canona
P30n, 5D Mk I, objektorów kilka i same pełne klatki RF

powalos, arQ, bo dramaty się zdarzają, są częścią naszego życia, społecznego i indywidualnego?

120 | 135 | APS-C
C330s 67 45 75 105 165 | MXx2 MES (nie działa) MZ-5n (nie działa) 28 50 35 43 (nie działa) 50 | GRII K-5 21
JORGE.MARTINEZ@PL | Jeden Aparat 7.0 | Instagram

Dramaty są z pewnością integralną częścią egzystencji, jednak
chwile szczęścia także. Zatem narzekania kolegów według mnie są uprawnione.
Faktycznie jakoś już tak jest, że cierpienie i ból "sprzedają" się jakoś lepiej i
co najgorsze mam często wrażenie, że motywem tego nie jest współczucie lecz
coś zupełnie innego...To faktycznie wynika chyba z ludzkiej natury, pierwotnych instynktów
czy czegoś w tym klimacie. Lata temu świetnie pisał o tym Erich Fromm w
bodajże "Anatomii ludzkiej destrukcyjności".

Bo każdy, kto ma lub miał w rodzinie slodkiego bobasa, widział mase jego zdjęć - ba, jako fotograf zapewne część z nich sam zrobił. Każdy, kto miał w rodzinie lub wśród przyjaciół ślub - widział lub robił zdjęcia. Nasze szczeslwe, radosne, miłe momenty sa utrwalane i prezentowane w albumach, na ścianach, na szafkach, przesyłane poczta, mailem, wrzucan na Facebooka, Instagrama i tak dalej. Toniemy w reprodukcjach miłych, zwyklych i nudnych zdarzeń.
Jdnocześnie to, czego się boimy, to, co nas przeraża, czego chcemy uniknać - przyciąga nas jak magnes. I z tego powodu reprodukcje takich wydarzeń interesują media, bo stanowią najlepszą reklamę (tak - zdjecie dla mediow drukowanych i dla Internetu JEST reklamą produktu, opakowaniem umożliwiającym sprzedaży wiekszej ilości kopii lub zwiększenie klikalności) ich glównego produktu. Właśnie z tego powodu zdjęcie na jedynce kazdej gazety KRZYCZY.
Zdjęcie szczęśliwego bobasa będzie nudne, będzie infantylne - bo kazdy takie widział, ma, zrobił i to nie raz. Zdjęie dziecka rozerwanego granatem to będzie historia sama w sobie, zapis zdarzenia, ktorgo nikt z czytelnikow nie doświadczył, ma nadzieję (lub ubolewa...), że nie doswiadczy i zapewne nie chce doświadczyć. Więc sobie chętnie popatrzy, kupujac gazetę albo likając na link...
Czemu zwiadzamy katakumby pełne trupów? Czemu odwiedzamy nudne miejsca znane tylko z tego, że kiedyś tam obcięto komuś tym miejscu głowę? Czemu robimy zbiegowisko, gdy samochod potraci kogos na przejsciu?

Lynne: Co ci zamówić?
Ja: Stek...
Lynne: Nie powinieneś jeść mięsa. Kobiety lubią mężczyzn niezależnych, o silnej woli...
Ja: Lynne, ja robię zdjęcia Pentaksem i obrabiam je pod Linuksem...
Lynne: Dobra, to jaki ma być ten stek? Krwisty?