Cytat

Kronika najbardziej wpływowych idei, które ukształtowały fotografię, poczynając od wynalezienia dagerotypu na początku XIX wieku aż do rewolucji cyfrowej i odkryć najnowszych. W zabawny i inteligentny sposób dostarcza wiedzy i pozwala zanurzyć się w świecie innowacyjnych koncepcji, wydarzeń społecznych i kulturowych oraz technologii i ruchów, które wpłynęły na rozwój sztuki fotografowania. Każda z uporządkowanych chronologicznie idei została bogato zilustowana i omówiona przystepnym językiem, tak aby jak najlepiej oddać rozwój zagadnienia od momentu pierwszego pojawienia się danego pomysłu, aż po jego późniejsze oddziaływanie na rozwój fotografii.




http://www.ksiegarnia-art...fotografie.html

Cytat

Lech Lechowicz, historyk i krytyk fotografii, ma na swoim koncie ponad sto tekstów o fotografii, z czego wiele z nich o charakterze pionierskim. Do tej pory były one rozproszone w różnych katalogach i czasopismach.

- Uznaliśmy, że czas najwyższy, by teksty Lecha Lechowicza zostały wydane w jednym woluminie – mówi w rozmowie z Polskim Radiem Karolina Lewandowska, prezes Fundacji Archeologii Fotografii. - Zależało nam, by w zbiorze "Fotoeseje. Teksty o fotografii polskiej" znalazły się przede wszystkim teksty o fotografii polskiej. Takich publikacji ciągle u nas brakuje. Ta książka ma być przystępna i dobrze się czytać, to jej główne zadanie – dodaje Karolina Lewandowska.

Lech Lechowicz wyjaśnia, że w zbiorze znalazły się bardzo różne teksty. - Jedne ukazują fotografię od strony historycznej, inne problemowej. Wszystkie zostały ułożone w sposób chronologiczny, obejmują ponad sto lat polskiej fotografii - dodaje.
http://www.polskieradio.pl/24/112/Artykul/284427/

Cytat

Fotografowanie ludzi. O tworzeniu prawdziwych portretów
Autor: Chris Orwig

Cytat

Autor w swoich wędrówkach przez gąszcz znakowych analiz bardzo chętnie powraca na kontynent amerykański, podejmując się odczytania symboliki wielu stricte fotograficznych realizacji klasyków
fotografii. Wśród tych postaci znajdziemy takie nazwiska jak: Adams,
Weston, Penn, Avedon czy LaChapelle; w większości przypadków, po-
święcone są im osobne rozdziały książki. Należy docenić rzadko spotykane w literaturze problemu ujęcie tematu, polegające na koncentrowaniu się w analizowanych pracach na aspektach filozoficznych, które
pozwalają spojrzeć na dokonania wymienionych autorów w sposób nieraz całkowicie odmienny od przyjętych modeli analizy krytycznej.
Przykładem takiego ujęcia może być dostrzeżenie w realizacjach Richarda Avedona treści egzystencjalnych, a w pracach klasyka fotografii reklamowej Irvinga Penna symboliki wanitatywnej. Ta ostatnia –
co może stanowić duże zaskoczenie – stała się też kluczem interpretacyjnym francuskiego fotografa mody Jeanloup Sieffa. Analiza realizacji fotograficznych „mistrza damskich pośladków” (jak charakteryzuje
autor twórczość Sieffa) zawiera ciekawą konkluzję na temat związków
twórczości Sieffa z jego „antenatami” w dziedzinie malarstwa.
Na uwagę zasługuje konfrontowanie ze sobą różnych postaw
twórczych mistrzów obiektywu za pośrednictwem ich realizacji fotograficznych. Jest to zresztą ulubiona metoda badawcza Treppy, która
wybrzmiewa najpełniej podczas analiz strukturalnych i stylistycznych, kiedy autor zestawia ze sobą na przykład prace André Kertésza
i Edwarda Westona oraz podczas analiz syntaktycznych, kiedy przykładowo charakteryzuje różne rodzaje metafor obecnych w pracach
LaChapelle’a i Guy Bourdina. Autor stara się wnikać w głąb motywacji twórczych wymienionych reprezentantów fotografii reklamowej,
opisując zasadnicze cechy ich modeli kreacyjnych, a także sięgając
do źródła ich inspiracji. Tym źródłem okazuje się być zauroczenie
surrealizmem, a właściwie jego różnymi odmianami.
Autor nie stroni od śmiałych sądów, jakby na przekór komentarzom padającym z ust uznanych publicystów z dziedziny historii fotografii (H. M. Koetzle, M. Bieger-Thielemann
). Pozwala to „świeżym
okiem” spojrzeć na dokonania takich twórców jak np. Ansel Adams.
Twórczość mistrza pejzażu charakteryzowana jest przez Zbigniewa
Treppę nie tylko z perspektywy zarejestrowanych motywów i podejmowanych przez niego tematów, co czyni się na ogół w opracowaniach z historii fotografii, lecz również z perspektywy matematycznego ładu kompozycji oraz biegłości języka obrazu. W interesujący
sposób analizowane są jakości estetyczne obecne w kompozycjach
Adamsa, takie jak dialektyczne napięcia form obecnych w obrazie
oraz głębokość brzmienia tonów uzyskiwanych za pomocą światła.
Treppa w podobny sposób jak w przypadku polemiki z H. M. Koetzle
oraz z M. Bieger-Thielmann, kontestuje obiegowe opinie komentujące
twórczość Cartier-Bressona kiedy uzasadnia, że dokonania francuskiego fotografa wykraczają daleko poza utarte twierdzenia przypisujące
mu miano mistrza „decydującego momentu”. Autor upatruje wielkość
jego mistrzostwa przede wszystkim w traktowaniu obrazu fotograficznego jako kompozycji będącej wypadkową wielu decyzji fotografa,
jego świadomości, odpowiedzialności i dbałości o kulturę wizualną.
W Myśleniu obrazem w fotografii, Zbigniew Treppa podejmuje się
odczytania symboliki prac wybitnych przedstawicieli nurtu polskiej
fotografii kreacyjnej. W przypadku realizacji Grzegorza Przyborka,
omawiając jego prace o tematyce tanatologicznej, autor zwraca uwagę na zjawisko reinterpretacji antycznego mitu, którego bohaterem
był bóg mitologii greckiej Thanatos. Chcąc odczytać sens zakodowany w poszczególnych warstwach obrazu, autor sięga do „samej
istoty pierwotnych intencji, źródłowej semantyki” analizowanego
utworu. Zobaczyć to można szczególnie na przykładzie analizy fotoobrazów Andrzeja P. Batora, opatrzonych wspólnym tytułem Gratias
ago. Treppa, odwołując się do tradycji filozofii, odczytuje symbolikę
tych prac m.in. z perspektywy Husserlowskiej fenomenologii, pisząc
za Emmanuelem Lévinasem, że płynie z niej wiedza „o bytach oraz
o ich obecności”
. Z kolei, kiedy pochyla się nad fotografiami zmarłego w zeszłym roku Stanisława Wosia, przedstawiciela nurtu neopiktorializmu, autor daje ujście swoim bardzo osobistym refleksjom, interpretując jego prace w duchu francuskiej myśli teologicznej ostatnich dekad XX-ego stulecia, cytując wypowiedź Jean-Luc Mariona:
Wobec tyranii obrazu, musimy sięgać do prototypu.
To zdaje się świadomość istnienia „prototypu” w dziedzinie obrazu oraz przekonanie o istnieniu ważnych punktów odniesienia
w systemie wartości zmotywowały Zbigniewa Treppę do podjęcia
refleksji na temat różnych typów wartości w odniesieniu do fotografii. Autor, dokonując analiz z pozycji realizmu poznawczego, stawia
pytania o możliwość mówienia prawdy lub fałszu za pośrednictwem
obrazu, a także zajmuje stanowisko w sprawie aktów obrazoburczych i bluźnierczych dokonywanych w obszarze fotografii. W tej
części rozważań Treppy znaleźć można ważny tekst poświęcony
aberracjom medialnym polegającym na wypromowaniu wizerunku
Ernesto Guevary, zwanego poufale „Che”, na ikonę lewicowych ruchów rewolucyjnych. Autor wskazuje na niebagatelną rolę fotografii w procesie manipulowania społecznościami świata zachodniego.
W innym miejscu autor odsłania kulisy manipulacji językiem słowa
i obrazu przez krytykę artystyczną, „bezkrytycznie” promującą artystyczne prowokacje i bluźniercze akty twórców posługujących się
tworzywem fotografii, za przykład podając realizację Andresa Serrano Piss Christ
http://www.asp.wroc.pl/dy...rolinaAszyk.pdf

Cytat

Pierwsza część powszechnej historii fotografii, obejmująca okres między rokiem 1839 a 1939.

Zawiera historyczny opis ewolucji fotografii jako elementu kultury wizualnej, w tym wzajemne relacje fotografii i sztuk pięknych. Próba rekonstrukcji przemian formy i treści jest tu wzbogacona o prezentacje ewolucji refleksji teoretycznych oraz przez odwołania do mało znanych na polskim gruncie tekstów źródłowych.



Tekst ilustrowany jest kilkuset reprodukcjami.

"Publikacja, w swój ograniczony sposób, stara się wypełnić sporą lukę w naszej literaturze, wynikającą z braku opracowania powszechnej historii fotografii przez autorów polskich, uwzględniających we właściwych proporcjach zjawiska historyczne występujące w Europie Środkowo-Wschodniej, szczególnie zaś w naszym kraju. Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza stanowi opis zjawisk i przemian występujących w wieku XIX. Druga dotyczy pierwszych czterech dziesięcioleci wieku XX".
http://ksiegarnia.filmsch...6,product,96,62