Cytat

Początki działalności Związku wiążą się z działalnością artystów przybyłych do Wrocławia z Lwowa po II wojnie światowej. Jednym z głównych fotografików okresu powojennego był Witold Romer, założyciel Katedry Fototechniki na Politechnice Wrocławskiej. Równocześnie z nim działał przedstawiciel lwowskiej awangardy, Aleksander Krzywobłocki, który tworzył eksperymentalne i surrealistyczne fotomontaże oraz był współzałożycielem grupy Artes aktywnej we Lwowie w latach 1929-1935.

Przygoda z awangardą zakończyła się z przyczyn – wiadomo – ustrojowych. Nowoczesne podejście do fotografii powróciło dopiero po odwilży w 1956 roku. Zaczęła wtedy działać grupa Podwórko założona przez Bożenę Michalik, początki twórczości której wiążą się ze środowiskiem Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Jej powojenne prace charakteryzowały się malarską abstrakcją oraz widzeniem strukturalnym.

W roku 1970 roku swoją działalność rozpoczęła grupa Permafo założona przez Natalię LL, Zbigniewa Dłubaka, Andrzeja Lechowicza oraz Antoniego Dzieduszyckiego. „Chodziło nam o traktowanie fotografii jako przeźroczystego środka zapisu, w którym wszelka dekoracyjność czy wizualna ułuda byłaby sprowadzona do minimum. Permafo (rozumiane jako permanentna formalizacja) w założeniu miało być strukturą pozwalającą na ukazywanie postawy nakierowanej na badanie, a nie wyrażanie sztuki” – mówiła Natalia LL.

Innym zjawiskiem w działalności Dolnośląskiego ZPAF była tzw. fotografia elementarna skupiająca się na odpowiednim uchwyceniu zjawisk naturalnych. W dobie cyfryzacji lat 90. ZPAF przeżywał swoje najtrudniejsze chwile, jednak konieczność integracji różnych dziedzin fotografii pozwoliła przetrwać Związkowi do dnia dzisiejszego.
http://www.artbiznes.pl/i...slaskiego-zpaf/



Kształt teraźniejszości: 65 Lat ZPAF 1947- 2012

W sobotę, 15 grudnia (2012), w gościnnych progach ART Hotelu we Wrocławiu spotkali się wszyscy ludzie oddani fotografii: artyści fotograficy, krytycy sztuki fotograficznej, historycy i badacze historii, autorzy opracowań naukowych, działacze związkowi
i przedstawiciele organizacji, które wsparły finansowo organizację sympozjum.


Andrzej Dudek-Dürer i Zenon Harasym witają gości sympozjum

Program zjazdu ambitnie zakładał przedstawienie i analizę „wybranych obszarów historii” oraz aktualnych problemów związanych z działalnością Związku. Prezentację znaczących w historii fotografii „twórców, idei, nurtów i kierunków twórczych, form kreacji i działań artystycznych”. Bardzo ciekawym, planowanym tematem dyskusji, były „rozważania nad pogłębieniem świadomości artystycznej społeczeństwa, potrzeba refleksji nad istotą fotografii oraz jej roli jako uniwersalnego medium we współczesnej kulturze”.

Nie sposób jednak było w ośmiogodzinnym sympozjum, z przerwą na przepyszny posiłek mistrzów hotelowej kuchni, zmieścić tak wielu zagadnień. Uczestnicy wysłuchali głównie przygotowanych wykładów, odnoszących się do historii fotografii, zarówno przed, jak i powojennej, ze szczególnym uwzględnieniem twórców mieszkających na Dolnym Śląsku.

Fotografia jako dokument nie jest głównym nurtem zainteresowań fotografików, członków Związku Polskich Artystów Fotografików. Dlatego też dyskusję zdominowała tematyka fotografii artystycznej. I, co może wydawać się dziwne, nawet wśród artystów brakuje jednej, wspólnej definicji fotografii artystycznej. Poruszenie wywołało sformułowanie artystyczna – znaczy - „bezużyteczna”.
http://fotoreporter24.pl/...m-we-wroclawiu/

"W sztu­ce może być coś dob­rze zro­bione al­bo źle, nic więcej." Stanisław Lem