Cytat

Masao Yamamoto, który urodził się w 1957 roku w mieście Gamagori w prefekturze Aichi (centralna Japonia), z całą pewnością nie sprzeniewierzył się artystycznej tradycji swojego kraju. Jego fotografie odpowiadają większości cech, jakie powszechnie kojarzy się z Krajem Kwitnącej Wiśni.

Sam Yamamoto z wykształcenia jest malarzem, jednak od 1975 roku zajmuje się praktycznie tylko fotografią. Oglądając jego prace w internecie czy albumie traci się większość z ich niezwykłego uroku. Bo poza pięknymi obrazami, które są tematem jego zdjęć, poza techniką, którą też od biedy można dostrzec na reprodukcji, Yamamoto ogromną wagę przywiązuje do sposobu prezentacji.

Karol Hordziej w listopadzie ubiegłego roku na swoim blogu opisał swoje zetknięcie z fotografiami Yamamoto. Maleńkie zdjęcia (najczęściej jest to format 3x5 cali, ale czasem zdjęcia są znacznie mniejsze) fotograf umieszcza w pudełkach ze szklaną ścianką lub na ścianach galerii w układzie i kolejności, która wydaje się przypadkowa. Małe fotografie, bezładnie „rozrzucone” na dużej białej ścianie galerii – to zabieg przemyślany – wyobraźmy sobie, ile wysiłku musi włożyć widz, by zobaczyć zarówno każde zdjęcie z osobna, jak ich całość, jakąś łączącą je wspólną myśl. Hordziej zdjęcia, które widział (malutkie, zamknięte za szybą niewielkiej ramy), porównał do haiku. I rzeczywiście, to skojarzenie wydaje się wyjątkowo trafne.

Każda fotografia Yamamoto to unikat. Każda jest bowiem obrabiana osobno, a jako że fotograf używa różnych technik – od tonowania, przez drapanie, rysowanie, wycieranie, rozmazywanie – każda odbitka to maleńkie, unikalne dzieło sztuki. To, co na nich jest, nie powinno też być rozpatrywane w kategoriach realizmu. Mimo że większość obiektów na zdjęciach daje się rozpoznać i nazwać (drzewa, ptaki, kobiece ciało, chmury), ich realność nie ma żadnego znaczenia. O wiele bardziej liczy się zawarta w fotografiach liryka, tajemniczość, ulotność. Yamamoto nie tytułuje swoich zdjęć – dzieli je w nazwane cykle, jednak poszczególne zdjęcia mają już tylko numery. Pierwszy znany cykl fotografa nosi tytuł „A Box of Ku” – czyli „pudełko z pustką”. Najnowszy nazwany jest słowem „Nakazora”, które pochodzi z terminologii buddyjskiej i oznacza (w wolnym tłumaczeniu) m.in.: „przestrzeń między niebem a ziemią, miejsce, gdzie latają ptaki, czyste powietrze i między-powietrze, miejsce, w którym stopy nie dotykają ziemi”.
Im mniej rozumiemy z tych zdjęć – tym lepiej. Bo w tajemnicy tkwi ich magia.
http://www.swiatobrazu.pl...o_yamamoto.html










http://www.srophotogaller...nazraeli-press/
http://lemons2williams.fi...03/yamamoto.jpg

Masao Yamamoto
http://www.hackelbury.co....ge_library.html

Masao Yamamoto: The Space Between Flowers
http://www.youtube.com/wa...feature=related

Contemporary art and trends from Japan
http://www.youtube.com/watch?v=_cvVcWD35dc

Pentax Spotmatic SP | Pentax 6x7

Cytat

Kurde, Japończycy tak często fundują mi opad szczęki... Dzięki, Michale.

Wojtekk M jak M. Czerkawski, ale Michał ładniejsze

Cytat

https://www.instagram.com/YamamotoMasao3009/

Prace Masao Yamamoto są nazywane "fotograficznym haiku " ze względu na ich minimalistyczną, niemal ascetyczną formę i niewielki rozmiar. Fotografa interesuje przede wszystkim świat natury. Wydruki są w przypadku Yamamoto osobną formą sztuki. Pokryte zdobieniami farby, zabarwione herbatą to małe poetyckie dzieła. "Dobra fotografia to dla mnie taka, która koi. Fotografia, która daje odwagę, przywołuje dobre wspomnienia, daje radość", mówi o swej filozofii pracy.

Autor: Joanna Zielińska

"W sztu­ce może być coś dob­rze zro­bione al­bo źle, nic więcej." Stanisław Lem