Cytat

Robert Doisneau and André Kertész in Arles, France, 1975
http://www.robertdoisneau.com/

Urodził się 14 kwietnia 1912 roku w Gentilly (w aglomeracji paryskiej) we Francji. Był znakomitym francuskim fotografem, jednym z głównych przedstawicieli nurtu francuskiej fotografii humanistycznej. Jest najbardziej znany dzięki fotografiom przedstawiającym codzienne życie jego ukochanego Paryża, był też prekursorem fotografii prasowej. Przyszło mu żyć w burzliwych czasach naznaczonych wojną, toteż droga jego kariery była długa i wyboista. Zaczynał od uwieczniania paryskich ulic, później współpracował z Renault. Kiedy już zyskał sławę, zajął się fotografią mody oraz sławnych osób. Zajmował się też fotografią reklamową, a jeśli chodzi o uwiecznianie mody – po II wojnie światowej pracował dla prestiżowego, francuskiego pisma Vogue. Wydawał także książki. W wieku dojrzałym powrócił do swych ulubionych motywów z otaczającej go codzienności paryskich przedmieść, które zamieszkiwał niemal całe swoje życie.

Inspirowały go zwykłe gesty zwykłych ludzi w zwykłych sytuacjach (jak czytamy w przedmowie do jego albumu autorstwa Jeana-Claude’a Gautrand – wyd. Taschen 2005, s. 7).

Twórczości Roberta Doisneau nie sposób zamknąć w sztywnych ramach; wychodzi ona poza utarte schematy, prezentując codzienne życie w nieszablonowy, czasem zaskakujący sposób. Wyróżnia ją poczucie humoru twórcy, a także zauważalna w jego fotografiach życzliwość wobec jego modelek i modeli. Z wielu jego zdjęć tchnie prawdziwy optymizm.

Zwykle pracował, ukrywając się gdzieś z aparatem, aby nie spłoszyć fotografowanych osób, zdarzało się jednak – i nie ukrywał tego – że prosił wybranych ludzi, aby mu pozowali, odgrywając przed obiektywem jakąś scenę. Mimo to, także i te zdjęcia wyglądały, jakby uwieczniały sceny całkowicie spontaniczne, co bardzo dobrze świadczy o intuicji fotografa.



Z jednym z najbardziej znanych jego zdjęć wiąże się niezbyt wesoła anegdota – chodzi o Pocałunek przed ratuszem. Powstało ono w 1950 roku, kiedy to magazyn Life zamówił u artysty serię fotografii przedstawiających pocałunki zakochanych par na ulicach Paryża. Były one w większości pozowane, patrząc na nie jednak niełatwo się tego domyślić. Ponad czterdzieści lat później, w 1992 roku do fotografa zgłosiła się uwieczniona na zdjęciu para, oczekując zapłaty 50 tysięcy funtów za ich wizerunek na fotografii (która w międzyczasie zdobyła ogromną popularność i niewątpliwie dała autorowi niemałe zyski). Doszło do sprawy sądowej, jednak adwokat artysty udowodnił, że para (wbrew temu, co twierdzili) wiedziała o obecności fotografa i pozowała do zdjęcia na umówionych warunkach. Doisneau wygrał proces i odzyskał dobre imię. A samo zdjęcie faktycznie jest niezwykłe – niesie bardzo duży ładunek emocjonalny.

Robert Doisneau zmarł 1 kwietnia 1994 roku w Montrouge, na swych ukochanych przedmieściach Paryża.
http://obliczakultury.pl/...sneau-biografia



http://www.untitleddiary....rings-1960.html

Doisneau znany był przede wszystkim z czarno-białych zdjęć reportażowych. Jednak podczas pobytu w Palm Springs w 1960 roku zrobił szereg mniej znanych kolorowych fotografii, w których pokazuje swoją wizję amerykańskiego snu, krytykując amerykańskie społeczeństwo i jego powierzchowność.






http://fotograficzno.pl/robert-doisneau/


http://www.breathnaigh.or...rings-1960.html


http://www.youtube.com/watch?v=xfeMCNrp80I

Fotograf Robert Doisneau nie jest ani prorokiem ani moralistą. W latach 50. we Francji żyje się ciężko. Kraj jest zdewastowany po II wojnie światowej, panuje bieda. Lecz w jego świecie biało-czarne zdjęcia nabierają kolorów, a historie nagle zaczynają żyć swoim życiem. Biedni stają się bardziej radośni, bogaci mniej aroganccy, brzydota jest ładniejsza, a zakochani kochają bardziej.

Ten film jest pięknym kolażem fotografii Roberat Doisneau. Ponad 900 zdjęć maluje żywy obraz Paryża i Francji lat 50., a muzyka i nagrany głos wybitnego artysty z komentarzami tylko dodają autentyczności.
http://www.planeteplus.pl...-nic-ujac_38087

"W sztu­ce może być coś dob­rze zro­bione al­bo źle, nic więcej." Stanisław Lem