Mówię o 'Polska. W poszukiwaniu diamentów', do kupienia bezpośrednio od Tomka. Wspaniały album.

Nie dosyć, że zdjęcia wbijające się dokładnie w ulubioną przeze mnie estetykę (co nie każdemu będzie, oczywiście, odpowiadać) to dodatkowo teksty Michała Olszewskiego, które są jednymi z lepszych tekstów jakie w albumie foto widziałem.

Kompleksowa prezentacja Polski czasu przemian, Polski czasu niepokoju, cholerawieczego i... Polski zabawnej.

Kupcie, nie pożałujecie. Całość ślicznie wydana. I, o ile pamiętam, niedrogo.

http://tomaszwiech.blogsp...-diamentow.html

Zdrówko,
W

Kupiłem bardziej z ciekawości, jak to wszystko razem, zebrane w album wygląda.
Tata rzucił okiem na album, po czym przyniósł mi stos swoich zdjęć z delegacji po śląsku gdzie narobił pełno zdjęć w identycznym klimacie i pyta czy wobec tego, można z tego złożyć album i coś zarobić na tym
Odpowiedziałem że nie ma problemu, wystarczy że wybierze zdjęcia i powodzenia

Pentax Spotmatic SP | Pentax 6x7

karmazyniello, składaj Tate.

!

http://aleknowak.net
Go Out And Burn The Sensor Again

Panowie! a może tak przy okazji wpadniecie do Katowic na spotkanie z Tomkiem!
Rondo Sztuki 17.11.2012 godziny nie pamiętam, stałych bywalców trzeba pytać Zapraszamy!!! A! przenocuję wszystkich jak leci!

Lipa, a nie wiesz czy będzie można nabyć album po okazyjnej cenie?

120 | 135 | APS-C
C330s 67 45 75 105 165 | MXx2 MES (nie działa) MZ-5n (nie działa) 28 50 35 43 (nie działa) 50 | GRII K-5 21
JORGE.MARTINEZ@PL | Jeden Aparat 7.0 | Instagram

Nie ma głupich pytań. Są tylko głupie odpowiedzi. / http://nemo1125.blogspot.com/

Tomasz Wiech jest wymieniony na liście wystawców Targów Publikacji Niezależnych http://kioosk.pl/
W ten weekend w Krakowie, na Konfederackiej 4. Ktoś się będzie wybierał?

Parowóz, widziałem parowóz!!!

Wróciłem ze spotkania z autorem. Popytałem trochę o zdjęcia z tej właśnie książki.

Tu można je zobaczyć na stronie autora: http://www.tomaszwiech.com/ -> photography -> document -> Poland

Pierwsze co mi się rzuciło w oczy, skojarzyło to silna krytyka, oczywiście podszyta ironią, miejscami wywołująca uśmiech, ale też kiwanie głową (no tak, ten absurd jest taki nasz, swojski). Wiech w sumie nie bronił się przed tą interpretacją. Sam mówi, że komentuje, to co go otacza.

OK, komentarz jest, przeglądamy się w zwierciadle, krytycy powiedzą, że w krzywym, że taka Polska może istnieje, ale nie tylko taka, i że w ogóle Wiech przesadza i co ludzie powiedzą? Zresztą z krytyką taką się spotkał, jak sam przyznał.

Zastanawiałem się jednak nad inną funkcją, po kamertonowsku mówiąc, funkcją ukrytą. Fotografując pejzaże i sytuacje, które odbiegają od estetycznych wyobrażeń zaczerpniętych ze klasyków fotografii pięknie przedstawiających przestrzenie miejskie i podmiejskie, oswajamy je. Oręż w walce z zabałaganieniem (delikatnie mówiąc) przestrzeni publicznej i prywatnej pod sztandarem minionych czasów czy zagranicznych klisz obraca się przeciw krytykom. No bo czy nie jest tak, że fotografując coś brzydkiego nie sprawiamy, że nam i naszym odbiorcom to pięknieje? Że syf ten się estetyzuje, zostaje lekko uwznioślony, oderwany od swojej syfiastości?

I jeszcze inna kwestia nie do końca uświadamiana. Oswajamy to, bo zaczynamy rozumieć, że to jest bardziej nasze, bardziej prawdziwe i raczej trudne do wyrzucenia z przestrzeni. Zaczynamy rozumieć, że tak jest. Zresztą sam Wiech mówił, że to nie tylko szydera, ale zwrócenie uwagę na to, że wiele z tych "absurdów" to efekt dostosowywania przestrzeni do swoich potrzeb, indywidualny lub społeczny wkład w zastaną przestrzeń.

Zresztą pewnie dostrzegacie, że sporo fotografów próbuje na tym polu coś robić, odchodząc od estetyki wyidealizowanego miasta czy człowieka. Tak między absolutem biznesu, którego symbolem są wieżowce, a starówką, między modelkami z gładką jak teflon skórą, a dziaduniami z przeoranymi czasem twarzami. Nie zawsze są rozumiani. Pokazują bylejakość, czasem na pozór byle jak.

120 | 135 | APS-C
C330s 67 45 75 105 165 | MXx2 MES (nie działa) MZ-5n (nie działa) 28 50 35 43 (nie działa) 50 | GRII K-5 21
JORGE.MARTINEZ@PL | Jeden Aparat 7.0 | Instagram

http://aleknowak.net
Go Out And Burn The Sensor Again

jorge.martinez Podziwiam Twój zapał do pisania. Recenzja (czy tak to można nazwać), ze spotkania jest imponująca.

HOMINIBUS PLENUM, AMICIS VACUUM

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.

jorge.martinez, przyznaje ze rozwiałeś moje wątpliwości co do tego albumu i fotografii Wiecha w ogóle!

Pentax Spotmatic SP | Pentax 6x7

Mnie po lekturze tego albumu, bliżej do recenzji Józefa Wolnego...



Pozdrawiam,

K-5, FA 50 1.4, DA 35 2.4 AL, Tamron 17-50 2,8, Sigma 70-300, AF 540 FGZ, Fuji X-E1, XF 27 F2.8, XC 50-230 4.5-6.7OIS

http://www.framesfactory.eu
http://www.arkadiuszbala.pl
http://www.stf.katowice.pl

Wiech uderza w mój czuły punkt - Polski, która jest śmieszna, często żenująca, takiej Polski, którą najchętniej zapomniałbym... Ale zaraz, czy na pewno? W końcu to, co pokazuje Tomek stanowi o jej unikatowej barwie, klimacie; jest tym, co widzimy na co dzień, chcąc tego - czy nie.

Egzotyka, egzotyka. Te zdjęcia są egzotyczne, ale prawdziwe. Do mnie przemawiają; wyjeżdżając do Polski widzę właśnie takie rzeczy. I oczywiście masę tych ciekawych, pozytywnych, wskazujących na rozwój. Nie mogę jednak usunąć z mojego obrazu Polski rzeczy i zjawisk, które pokazuje Tomek.

Wiech ma inne filtry w głowie niż wielu z nas. Grają one jednak z moimi. Mądrze, że się nie bronił - nie ma przed czym. Subiektywność widzenia, i już...

To tak jak z Markiem Powerem i jego świetnym 'Song of two songs'. Pojechał, zobaczył, przefiltrował, sfotografował. Do jednych to trafi, inni będą pisać, że 'Polska taka nie jest'. A Polska jest i taka i inna... :) Każdy ma własną.

A, bardzo dobre teksty napisał Michał, niezwykle celne, doskonale się czyta! Zamykają pięknie książkę.

120 | 135 | APS-C
C330s 67 45 75 105 165 | MXx2 MES (nie działa) MZ-5n (nie działa) 28 50 35 43 (nie działa) 50 | GRII K-5 21
JORGE.MARTINEZ@PL | Jeden Aparat 7.0 | Instagram

Wczoraj dostałem album w swoje łapska, bardzo nie podoba mi się to, że mi się podoba. W pewien sposób utwierdziłem się w przekonaniu, że na "polski syf" nie jestem w stanie patrzeć chłodnym, krytycznym okiem - po prostu mam jakiś sentyment do tych krasnali ogrodowych, pstrokatych reklam i blaszanych bud z zapiekankami (z pieca). Oczywiście jest to sentyment podszyty dużą dawką szydery, ale jednak źle bym się czuł, gdyby kiedyś polski krajobraz stał się "poprawny".

A zamykający album tekst jest świetny.