Cytat

Współczesna fotografia artystyczna jemu właśnie w dużej mierze zawdzięcza wkroczenie w obszar sztuki zdjęć kolorowych. Shore zaczął robić zdjęcia jak miał 6 lat, a swoją indywidualną wystawę w Museum of Modern Art w Nowym Jorku (czyli coś, o co fotografowie walczą całe życie) otworzył mając lat 24!

(Przypis autora postu: Był jednocześnie drugim żyjącym fotografem, któremu zorganizowano tam wystawę.)

Stephen Shore urodził się w 1947 roku w Nowym Jorku.
Mimo że zafascynował się fotografią bardzo wcześnie, nigdy się jej nie uczył. Wszystkiego, co dotyczy robienia zdjęć oraz ich późniejszej obróbki nauczył się sam.
Można wyliczyć: jak miał 6 lat dostał całe wyposażenie ciemni, trzy lata później – swój pierwszy własny aparat na klisze 35 mm. Od razu zaczął nim robić zdjęcia kolorowe – i takiej fotografii do dziś jest wierny. To przywiązanie okazało się skuteczne, bo Shore nie jest tylko najmłodszym, ale w ogóle pierwszym w historii fotografem, któremu zorganizowano indywidualną wystawę nowojorskim MoMA. Miało to miejsce w 1971 roku.
Pierwszy krok w stronę kariery wykonał Shore mając 14 lat. Poszedł bowiem wtedy do Edwarda Steichena, szefa działu fotografii w MoMA, pokazać mu swoje zdjęcia. Steichen się nimi bardzo zainteresował, jak sam wspomniał – poznał się od razu na talencie stojącego przed nim dziecka. Nawet kupił 3 z przyniesionych prac. Oczywiście Shore był za młody, by można było mu cokolwiek zaoferować, jednak od tamtej pory nazwisko młodego amerykańskiego fotografa było już w MoMA pamiętane i działania jego obserwowane. I to ta pamięć spowodowała, że w 10 lat później odbyła się historyczna, przełomowa wręcz wystawa.

Skoro Shore nie uczył się w żadnej szkole – skąd poznał tajniki fotografii? Odpowiedź jest prosta: z książek. Sam wspomina, że decydujący wpływ na niego miał album "American Photographs" Walkera Evansa. Te klasycznie dokumentalne zdjęcia, opowiadające o "prawdziwej" Ameryce – także tej prowincjonalnej, ujęły młodego twórcę i nie pozostały bez wpływu na jego spojrzenie na otaczający świat.
Pierwsze prace, które już "świadomie" Shore wykonywał, to dokumentacja życia artysty. I to nie byle jakiego artysty. Gdy fotograf miał 17 lat Shore poznał Andy’ego Warhola i natychmiast przyłączył się do związanego z tą "ikoną XX wieku" środowiska. Pierwszy cykl zdjęć – była to opowieść o pracowni i otoczeniu Warhola, czyli słynnej The Factory.
Niedługo później fotograf odbył kilka podróży po Stanach Zjednoczonych (pierwsza trasa prowadziła z Nowego Jorku do Teksasu) – jeździł samochodem (jako pasażer, mógł więc robić zdjęcia nawet podczas jazdy), docierał w zupełnie prowincjonalne, na wpół dzikie wręcz miejsca i podczas tych wypraw odkrył swój fotograficzny język. Bo to właśnie prowincja jego ojczyzny okazała się najbardziej inspirująca. I do dziś jest – bo od połowy lat 70. Shore idzie konsekwentnie drogą kolorowego, chłodnego, a jednak też dość "wybiórczo" traktującego otoczenie dokumentu.

Tematem są ulice, budynki, przydrożne bary, motele, stacje benzynowe – czyli to, co widzi każdy jadąc przez amerykańskie prerie, wioski i miasteczka oddalone setki kilometrów od metropolii. Kolorowe zdjęcia, wykonywane kamerą 4×5” (wcześniej też 8×10”) pokazują bez emocji, bez komentarza, bez narzucania kontekstu całe "bogactwo" tamtych krain. Każdy detal wydaje się być dla Shore’a atrakcyjny, wart udokumentowania – znaki drogowe, neony, auta zapakowane przy drogach, wnętrza obskurnych hoteli, wystawy sklepowe, nawet talerze na stole.
Stosunkowo mało jest na zdjęciach Shore’a ludzi. Pojawiają się, czasem nawet czyjaś twarz jest głównym tematem zdjęcia, dużo bardziej jednak przemawiają do fotografa miejsca naznaczone tylko ludzką obecnością.

To właściwie dość niezwykłe, że zdjęcia Shore’s tak szybko stały się uznane. Kolorowa fotografia w latach 70. nie była ceniona jako "sztuka", zaś taki specyficzny dokument – zdjęcia miejsc "do bólu" banalnych i najczęściej bardzo brzydkich – wcześniej właściwie się nie pojawiały.
I to właśnie Shore to zmienił. Krytyka i publiczność – doceniwszy jego zdjęcia, jakby dopuściła do świat sztuki nową formę fotograficznego wyrazu, która dziś jest już tak samo ceniona, jak kiedyś czarno-biała fotografia np. piktorialna. Shore pokazał, że mając pewne wyczucie co do koloru – można za jego pomocą oddać tak samo wiele "artystycznych koncepcji", jak dotąd oddawano tylko w fotografii czarno-białej.

W 1982 roku Fundacja Aperture wydała album "Uncommon places" (do dziś uznawany za najważniejszy w twórczości fotografa, nazywany "biblią" dla miłośników kolorowej fotografii) – pełen tych właśnie zdjęć "brzydkich i pospolitych" miejsc. Po tym wystawy posypały się jedna po drugiej, stypendiów i publikacji pojawiać się zaczęło również coraz więcej. A Shore do dziś jeździ po USA, "zbierając" te brzydkie motele i stacje benzynowe. Jest też szefem wydziału fotografii w szkole Bard College. Źródło

More in english

Conversation with Stephen Shore






















A na koniec ciekawostka:

Elle Magazine




Urban Outfitters - Fall Preview 2010




Vintage Armani - October 2010




Więcej: http://billcharles.com/catalog/stephen_shore/1/

Edit

I jeszcze:
http://www.guardian.co.uk...ore.photography
http://www.guardian.co.uk...graphy.shopping
http://www.guardian.co.uk...photography.art

I KONIECZNIE:
Znakomicie podana, duża galeria jego zdjęć: GALERIA