Cytat

Fotograf, ale i wybitny profesor, który uczył fotografii na najbardziej prestiżowych uczelniach. Współautor Systemu Strefowego (wraz z Anselem Adamsem), przez 20 lat współpracował z magazynem „Aperture”. Z sukcesem połączył własną twórczość i pracą pedagoga.

Urodził się w 1908 roku w Minneapolis w stanie Minnesota, zmarł w 1976.

White dyplom z botaniki uzyskał w 1934 roku na Uniwerstytecie Minnesota, po czym wyjechał do Oregonu. Przez pierwsze lata pracował jako… urzędnik w hotelu, jednocześnie jednak zaczął udzielać się w stowarzyszeniu Oregon Camera Club. Pod koniec lat 30. rzuciła pracę urzędniczą i postanowił zając się fotografią zawodowo. Podejmował się rozmaitych zleceń, pokazywał tez swoje zdjęcia w galeriach, jednak w 1942 rok został wcielony do wojska i przez 3 lata służył w piechocie, m.in. na Filipinach.

Dopiero w 1945 roku rozpoczął naukę fotografii – przeprowadził się do Nowego Jorku i tam zapisał na Uniwersytet Columbia. Podczas nauki poznał Edwarda Westona, Alfreda Stieglitza, jednak zaprzyjaźnił się przede wszystkim z Anselem Adamsem i wraz z nim rozpoczął pracę nad opracowaniem tzw. Systemu Strefowego (Zone System) – metody całkowitej kontroli nad obrazem, głównie pod względem tonów i walorów oraz dokładności w odwzorowaniu detali.

Na prośbę Adamsa White przeniósł się do San Francisco, gdzie zaczął uczyć w California Scholl of Fine Arts. W ten sposób rozpoczął się jeszcze jeden etap życia fotografa – bo do dziś White jest ceniony tak samo za swoje zdjęcia, jak i za zasługi jako wykładowca, nauczyciel i krytyk. A często nawet docenia się bardziej White’a jako profesora niż jako fotografa.

Lata 50. upłynęły White’owi także na współredagowaniu słynnego magazynu "Aperture" – zaangażował się w jego powstawanie jeszcze w latach 40. 20 lat pisania dla "Aperture" (a były to teksty i naukowe, i krytyczne) doskonale dopełniały prace pedagogiczną. White wykładał na wielu prestiżowych uczelniach, był znanym profesorem, a w 1965 roku został wykładowcą w Massachusetts Institute of Technology (M.I.T.), czyli najbardziej znanej uczelni politechnicznej na świecie. Tu uczył do śmierci, czyli do 1976 roku.

White uczył zarówno aspektów technicznych fotografii, jak i jej estetyki – zależało mu na wykreowaniu wysokiej świadomości fotografii zarówno wśród twórców, jak i jej odbiorców. Jedyne problemy, jakie miał w dotarciu do studentów, były jego pasje do mistycyzmu. Jego wykłady pełne były aluzji do filozofii orientalnej, buddyzmu zen, także do religii katolickiej. Nie zmieniło to jednak faktu, że White był jednocześnie bardzo otwarty na inne niż jego sposoby widzenia, na świeże koncepcje – nie narzucał swoich poglądów, a uczył raczej umiejętności docenienia, co jest dobre, a co złe.

Jako fotograf White najchętniej tworzył pejzaże. Nie bez wpływu na to było zapewne jego botaniczne wykształcenie. Jednak nie były to "zwykłe" krajobrazy, bo bardzo często zbliżały sie do abstrakcji.
Perfekcyjne opanowanie Systemu Strefowego oraz doskonałe wyczucie kompozycji pozwoliły fotografowi tworzyć obrazy, w których forma była równie ważna jak to, co pokazywały. Ogromna rozpiętość tonalna, wyważone kontrasty i doskonała widoczność każdego detalu (i w światłach, i w cieniach) – to cechy formalne zdjęć Minora White’a. Tematyka jego fotografii rzadko oddalała się od natury – najchętniej za pomocą pejzażu White tworzył zdjęcia prawie abstrakcyjne – wybierał z krajobrazu detale, które komponował w czasem trudne do identyfikacji obrazy, były to malownicze układy tonów, świateł i cieni, czerni i bieli – nie da się wręcz o nich powiedzieć po prostu "pejzaże". Podobnie jak Ansel Adams – tak i Minor White udanie połączył w swojej twórczości pasję artystyczną z technologią – duża waga przywiązywana do strony technicznej każdego zdjęcia nie wpływała negatywnie na estetykę o treść obrazu.
Poza pejzażami White tworzył akty (głównie męskie, pełne erotycznej estetyki), czasem też zdjęcia dokumentalne – żadne jednak nie osiągnęły takiej wyrazistości stylistycznej jak pejzaże.

Minor White – jak już zostało powiedziane – jest często ceniony bardziej jako wykładowca i pedagog niż fotograf, jednak wydaje się, że udało mu się obie te dziedziny połączyć w przekonującą całość, dowodzącą, że fotografia była po prostu całym jego życiem.

http://www.fotal.pl/minor-white/
Anna Cymer