Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry

"Les adultes sont déserteurs" - L'enfance, J. Brel
"Dorośli są dezerterami" - L'enfance (Dzieciństwo), J. Brel

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry, przypominające ruchy paluszka Filipinki

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry, przypominające ruchy paluszka Filipinki.
- Panie Data, osłony!

K-751, dodatki i dyletanckie pstryki

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry, przypominające ruchy paluszka Filipinki.
- Panie Data, osłony! ND8 i polaroid!

To Live Is to Die (but not now)
https://www.flickr.com/photos/143785264@N03/ ; https://www.instagram.com/androsiuk_andrzej/

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry, przypominające ruchy paluszka Filipinki.
- Panie Data, osłony! ND8 i polaroid!
Krzyknęła ze złością

pozdrawiam

k-S2 GR Fuj

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry, przypominające ruchy paluszka Filipinki.
- Panie Data, osłony! ND8 i polaroid!
Krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego

"Przychodzi baba do pasmanterii..."
Awatar przedstawia buraka pastewnego.

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja

Pozdrawiam
Łukasz Bakuła

„Fotografia – to radość życia. Aparat nie został stworzony dla ludzi smutnych i skwaśniałych”. J. Płażewski

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience - Musimy rozmyć rzeczywistość

"Les adultes sont déserteurs" - L'enfance, J. Brel
"Dorośli są dezerterami" - L'enfance (Dzieciństwo), J. Brel

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką.

Pozdrawiam
Łukasz Bakuła

„Fotografia – to radość życia. Aparat nie został stworzony dla ludzi smutnych i skwaśniałych”. J. Płażewski

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową.

----

K-1 | K-3 II | K-5 | S A 18-35/1.8 | FA 77/1.8 | Irix 15/2.4 | F 50/1.7 | DA 55-300/4-5.8 | DA* 300/4 | TC 1.4x | A 28/2.8 | M135/3.5 |
http://marekskruch.pl
Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. [Rdz. 1-4]

Marek, zerknij na post powyżej.

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio

K-1, SMC FA*24/2, SMC FA*300/4.5, T 28-75/2.8: K-5IIs, 645N+FA 45-85/4.5+ A 35/3.5, seria tradycyjnych korpusów bagnetu "K" i nawet jakieś Nikony oraz osprzęt do wszystkiego i niczego.

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać!

To Live Is to Die (but not now)
https://www.flickr.com/photos/143785264@N03/ ; https://www.instagram.com/androsiuk_andrzej/

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać - eksplodują przy przeciążeniach

"Les adultes sont déserteurs" - L'enfance, J. Brel
"Dorośli są dezerterami" - L'enfance (Dzieciństwo), J. Brel

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać - eksplodują przy przeciążeniach w wysokich ISO

Pozdrawiam
Tomek B.
K-3, K-r, Practica MTL3 i trochę szkła

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać - eksplodują przy przeciążeniach w wysokich ISO, wzmacniając składową luminacji

K-1 | K-3 II | K-5 | S A 18-35/1.8 | FA 77/1.8 | Irix 15/2.4 | F 50/1.7 | DA 55-300/4-5.8 | DA* 300/4 | TC 1.4x | A 28/2.8 | M135/3.5 |
http://marekskruch.pl
Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. [Rdz. 1-4]

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać – eksplodują przy przeciążeniach w wysokich ISO, wzmacniając składową luminacji.
Nikt nie rozumiał

Pozdrawiam
Łukasz Bakuła

„Fotografia – to radość życia. Aparat nie został stworzony dla ludzi smutnych i skwaśniałych”. J. Płażewski

Dawno, dawno, temu… Za siedmioma górami, w mrocznej krainie, gdzie panowała wilgoć i bezustannie padał deszcz, rósł mroczny las, na skraju którego nagle coś drgnęło. No i trzasło. Strach sparaliżował małą mysz, która właśnie czyściła swoje wąsiki. Wstrzymała oddech, gdy z mroku wydobyło się coś wielkiego o intensywnym zapachu kilkukrotnie przetrawionego alkoholu. „Beknęło” dość głośno.
„Pentaksjanin” pomyślała mysz.
„Biała mysz” pomyślał i zataczając się, zaczął szukać gumofilca.
– A masz – wycedził przez pożółkłe zęby.

***

Nadinspektor obudził się z ciężkim bólem głowy.
– Wody!… Wody! – wyjęczał.
Po białej myszy nie było śladu, podobnie jak po piwie w butelkach, które gromadnie zalegały w całej izbie.
– Trzeba by je może wymienić na pełne. Jak mnie łeb boli. – Znowu zasnął.

***

Trajektoria lotu gumofilca spowodowała jego powrót; czyżby on australijski? Przecież „Stomil” napisane, pewnikiem jakaś licencyjna. Choć guma sparciała, uderzenie było na tyle silne i precyzyjne, że sztuczna szczęka myszy wyskoczyła i wgryzła się w zdalny wyzwalacz.
Zszokowana mysz zaczęła bredzić coś o krzywej kolorów matrycy, gdy biel błysku wyzwolonej znienacka lampy zmieszała się z wrzaskiem oślepionego pentaksjanina. „PTT-L” dumnie pomyślała, uciekając czym prędzej. „Chyba będzie burza” zadumał się głęboko, a Pentaxsjanka zniknęła. Trzeba znaleźć nową…
– Zapomniałam co – powiedziała zajęta ogryzaniem paluszka Filipinki, który wypadł z pełnej klatki.
Klatka (chwilowo niepełna) zaczęła nieznośnie szumieć. Myszką targnęły torsje, co przerwało posiłek i tak wątpliwej jakości – wywoływacz RO9 musiał być stuletni… Albo źle przechowywany… Wyglądał jak ciemne piwsko. Gdyby rozjaśnić nieco, mógłby posłużyć do uszlachetnienia destylatu gajowego. Tylko jak to zrobić. Gajowy mieszka przed siedmioma górami na terenach zamieszkiwanych przez nikoniarzy. Dlatego do wyprawy konieczne będzie zaangażowanie specjalnej grupy bojowej P.A.S.T. oraz Diehardów Analogowych.
Był jeszcze jeden szkopuł – diehardzi od czasu wprowadzenia pełnej klatki nie musieli iść spać po dobranocce. Gdy zabrakło dobranocki, przestali wychodzić z ciemni. Stało się jasne, że znowu będzie trzeba stworzyć nową przynętę na dieharda. Powinna zawierać szkło napełnione zielonym płynem o właściwościach utrwalających stan błogiej wesołości. Zielone szkło z winem porzeczkowym zachęcało do tańców i swawoli, skoków nad oponą, switfoci z kowadłem oraz kąpieli w beczce z deszczówką. Tak czy inaczej nie obejdzie się bez podwędzenia zielonego barwnika – znajdował się w kryjówce myszy. Naturalne podwędzanie zostało zastąpione nowoczesnym zamiennikiem.
O szóstej rano pentaksjanin odzyskał wzrok.
– Trzeba wymyślić plan – rzekł, opanowując drgawki. Ale głowa pracowała jak SAFOX VIII w ciemnej piwnicy. Sytuacji nie poprawiała dobiegająca zza okna melodia marsza żałobnego zbuntowanych pentaxian. Tymczasem nasz bohater wyjął żółty ser, ulubiony przysmak białej myszy i nie tylko. Naraz stado wygłodniałych i bezlitosnych karakanów wyczuło smakowity kąsek. Na szczęście prusakolep z gumofilca „Stomil” okazał się skuteczny.
Mysz czuła, że pętla wokół niej coraz bardziej zaczyna wonieć. To żółty ser pokrył się fioletowym kolorem od stempla i zielonym kobiercem pleśni przeniesionej wprost z soczewki obiektywu z gwiazdką. Odłożywszy pleśniaka, sięgnęła po zestaw dekontaminacyjny kupiony od radzieckiego dezertera za bimber.
– Nabor dlya… – próbowała odczytać pisaną cyrylicą, jak zwykle niezrozumiałą dla młodego pokolenia, instrukcję. – K.... Kto czyta? – I rzuciła hasztag #нихуя не понимаю.
Zaćwierkało: „на бесптичье”; zajrzała do Wikipedii. Wyświetliły się chińskie znaczki i komputer zaczął wydawać dziwne dźwięki, wydzielać siwy dym. „No tak, Huawei” – pomyślała, wyciągając wtyczkę.

***

Kierownik zmiany elektrowni z nieukrywanym przerażeniem odebrał alert głównego inżyniera zmiany. Normy zmieniały ISO od soboty, ale teraz napięcie w sieci nie wystarczało, by zasilić ogrodzenie poligonu doświadczalnego wojsk genetycznych, gdzie testowano właśnie metody rozmnażania tulipanów. Tulipany były przykrywką pracy nad biodegradowalnym korpusem nowej lustrzanki mającej postawić na głowie świat. Niestety jak zwykle efekty były inne niż w Excelu, a na dodatek ból stopy Prezia przekreślił innowacyjność projektu. Projekt samopowracającego gumofilca, zrecenzowany przez optyczne.pl po czym zmiażdżony transgenicznym geniuszem redaktora oraz szyderczymi komentarzami, począł nieubłaganie dryfować na mielizny niebytu. Guma nie uchroni delikatnej tkanki przed postrzałem w stopę. Stop gumy i filcu, dzięki wiedzy pokoleń, zadziała jak kamizelka nikonoodporna full-frame size zdolna wytrzymać canonadę oraz pchnięcie bagnetem. Uszczelka od weka zaciśnięta wokół kostki – tajna broń Richocha. Nogawka nie wkręci karty w korex…

***

– Komandorze Spock, dosyć tych kreskówek. O!… Świeci się kontrolka alarmu!
– To logiczne – odrzekł. – Trafiono nas gumofilcem.
Tysiące gumofilców uwolnionych po eksplozji kontenera przemierzało stratosferę z prędkością warpową. Kilka wykonywało nieprzewidywalne manewry przypominające ruchy paluszka Filipinki.
– Panie Data, osłony! ND8 i polaroid! – krzyknęła ze złością wyrwana z narkotycznego delirium najnowsza inkarnacja Lady Gagi w czerwonej sukience. – Musimy rozmyć rzeczywistość starą mydlącą stałką i wypuścić osłonę bąbelkową. Bąbelki robią ostatnio silikonowe, trzeba uważać – eksplodują przy przeciążeniach w wysokich ISO, wzmacniając składową luminacji.
Nikt nie rozumiał technicznego bełkotu interlokutorów

K-1 | K-3 II | K-5 | S A 18-35/1.8 | FA 77/1.8 | Irix 15/2.4 | F 50/1.7 | DA 55-300/4-5.8 | DA* 300/4 | TC 1.4x | A 28/2.8 | M135/3.5 |
http://marekskruch.pl
Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. [Rdz. 1-4]