pozdrawiam

k-S2 GR Fuj

Ghost Rider napisał/a:

zrobiłem ten kadr na 5 różnych przysłonach począwszy od 3.5. Wszystkie wyszły niemal identycznie

Sam sobie odpowiedziałeś używając słowa niemal Gdyby nie było tak, jak pisze teta, kadry by były identyczne.

Ghost Rider napisał/a:

Ale z drugiej strony pień był ciemny (zacieniony) a pomiar na nim, więc dlaczego tu korekcja była praktycznie zbędna?

Wcale nie "zbędna". Zrób to samo zdjęcie według ustawień manualnych i pomiaru światła padającego (lub na szarą kartę) za pomocą światłomierza zewnętrznego. Wtedy zobaczysz różnicę. W tym przypadku pień jest tak samo prześwietlony jak na pierwszym zdjęciu. Sam piszesz, że pień był ciemny, więc dlaczego naświetlałeś go tak, jakby wyglądał jak szara karta o współczynniku odbicia 18%? Tu należało wprowadzić poprawkę około (-)1.
Chyba nie za bardzo orientujesz się w temacie pomiaru ekspozycji i wprowadzania poprawek. Było o tym na forum, a jak nie chce Ci się szukać tu, to zadaj wujkowi Google temat "system strefowy Adamsa".

[ Dodano: 2014-08-03, 11:39 ]
Poznaj serce dobrego człowieka:
http://www.swiatobrazu.pl...dnik-25785.html
Myślę, że to wiele wyjaśni

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.

Ghost Rider napisał/a:

Wszystkie wyszły niemal identycznie

Ghost Rider napisał/a:

Dlatego też nurtuje mnie pytanie, dlaczego w pewnych okolicznościach zdjęcie ciemnego pnia znajdującego się w centrum kadru, wykonane manualnym obiektywem wykazuje masywny przepał (wedle teorii należałoby skorygować ekspozycje o dobre -2EV), innym razem zaś nie (i znów: gdyby kierować się teorią, dostaniemy zdjęcie ewidentnie niedoświetlone).

A jakie to okoliczności? Musiałbyś pokazać zdjęcia i dać konkretne informacje na temat sposobu naświetlania. Tak "na sucho" się nie da

Ghost Rider napisał/a:

"teoria kończy się dokładnie w tym miejscu, gdzie zaczyna się prachtyka"

No i dlatego zdjęcia wychodzą jak chcą, a nie jakby chciał fotograf
W tym przypadku również nie da się w kilku-kilkudziesięciu słowach zawrzeć recepty na dobre zdjęcie w każdych okolicznościach. Zwłaszcza, że "cyfra" kieruje się nie do końca takimi samymi zasadami jak fotografia klasyczna, na klasycznych materiałach do obróbki chemicznej. Jak zapewne czytałeś wskazany artykuł, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma nic łatwiejszego niż fotografowanie "cyfrowe": w aparacie jest tyle przycisków i ustawień, że największym problemem wydaje się opanowanie który guziczek do czego. A potem to już małe piwo przed śniadaniem Sam, widzisz, że to trochę bardziej skomplikowane.
Zamiast kompletnego wykładu chciałbym dać Ci tylko jedną radę: używaj funkcji histogramu. Wiem, w lustrzankach jest z tym kłopot, bo w wizjerze nie wyświetla się wykres. Dlatego pobaw się podglądem na wyświetlaczu. Zobacz, jaką korekcję ekspozycji trzeba wprowadzić, by dla takich zdjęć, z jakimi masz problem, wykres zmieścił się w ramce. Jak to opanujesz, to potrzebne poprawki będziesz mógł wprowadzać "na czuja", a resztę załatwisz tzw. postprocesem.

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.

technik219 napisał/a:

A jakie to okoliczności? Musiałbyś pokazać zdjęcia i dać konkretne informacje na temat sposobu naświetlania. Tak "na sucho" się nie da

technik219 napisał/a:

Jak zapewne czytałeś wskazany artykuł, na pierwszy rzut oka wydaje się, że nie ma nic łatwiejszego niż fotografowanie "cyfrowe" [...]

O nie, jest wprost przeciwnie - po lekturze tego artykułu (dzięki za link, ciekawa lektura) jestem przekonany, że świadome fotografowanie, to ciężka harówa potrafiąca zniechęcić co mniej odpornych

Świat już wszystko połknął, strawił, wysrał i prezentuje to jako materiał twórczy.