Mam pytanie do tych bardziej doświadczonych.

Zacznę od tego, że moje doświadczenia związane z fotografią czarno-białą pochodzą jedynie z własnoręcznego wywoływania i skanowania. Nigdy nie robiłem tradycyjnych odbitek.Mam za sobą wywołanych około 40 rolek. Wiedza jest głownie teoretyczna(głownie po dokładnej analizie lektury The Film Developing Cookbook). Efekty satysfakcjonujące.

Jednak to co mnie najbardziej gryzie to brak samodzielnej kontroli nad procesem wywoływania. To znaczy wywołując zgodnie z jakąś instrukcja nie wiem czy film został wywołany wystarczająco dobrze, jak mozna lepiej.

Filmy skanuję jako pozytywy bez żadnych korekcji od softu skanera. Odwracam w ps i dociągam poziomy. Efekty oceniam po wykonaniu powyższych czynności.


Moje pytanie dotyczy tego jak kontorować wyniki naswietlania i wywolywania na podstawie otrzymanych skanow i obserwacji histogramu?

Tak naprawde chodzi o to, ze nie mam się na czym wzorować. Czasami cos mi nie pasuje i nie wiem jak to poprawic przy kolejnym wolaniu.

Przepraszam juz na tym etapie. Bo do końca nie wiem czy dobrze wyrażam to o co mi chodzi.

Ksiazki podaja infromacje ze robiac to i to, zwiekszam to i tamto. Jednak zeby sprobowac wszystkiego na jednym filmie potrzebowalbym okolo 20 spapranych rolek, litry straconej chemii= w cholere kasy wywalonej w testowe zdjecia. A gdzie tu wybór odpowiadajacego mi filmu? Kolejne litry chemii i metry filmu.

Czy są jakieś źrodla informacji mogace przyspieszyc proces nauki wywolywania?
Tak, ze powiedzmy po 4-5 rolkach bede wiedzial co i jak robic? Efekty beda pewne, a ja będe mogł sie skupic na fotografowanym objekcie, a proces obrobki bede mial juz w jakis sposob zobrazowany.

Jak powinno się wywoływac negatyw czarno-bialy pod skaner? Jakie są decydujące czynniki i w jaki sposób oceniac otrzymane rezultaty? Na czym się wzorować?


Jeżeli ktoś uzna ten bełkot za bezsensowny, zrozumiem :)) Jestem w sytuacji, w ktorej nie do konca potrafię wyrazic to czego chcę :))

Rozumiem o co Tobie chodzi, ale to trudna sprawa. Po pierwsze wywołane tylko 40 rolek filmu, to prawie zero doświadczenia, tym bardziej że chyba (tak wynika z tego co piszesz) nie bawiłeś się w eksperymentowanie. Po drugie bardzo wiele zależy od tego czego oczekujesz, nie w sensie technicznym, ale estetycznym.

Jest takie zapomniane przysłowie niemieckie : "Ubung macht Meister " (cwiczenie czyni mistrza)

cooopec, zeby moc kontrolowac proces musisz:
*robic na tym samym materiale
*uzywac tej samej wywojki i utrwalacza
*zdjecia naswietlac w punkt

no i wtedy mozesz sobie porownywac, czy za krotko/dlugo wolane, zbyt agresywnie, poprawnie naswietlone itd...

Cambo

Spróbuj tak, jak się testuje nieznane filmy i nieznane wywoływacze:
Przygotuj sobie 6 odcinków filmu (w kasetkach) na których zmieści się po 6 klatek (musisz wyliczyć sobie ile na rozbiegówkę, ile na klatki i ile musi zostać w kasetce). Zakładasz pierwszą rolkę do aparatu i naświetlasz: pierwsza klatka jak iso25, druga jak iso 50, trzecia iso 100 itd do szóstej klatki. Zwijasz, zakładasz drugą rolkę i naświetlasz: pierwsza jak iso 50, druga iso 100, itd do 6 klatki. Pozostałe rolki tak samo (rozrysuj sobie na paskach to od razu załapiesz o co chodzi). Potem wywołujesz: pierwsza rolka w czasie np. 5 min. Druga 6 min, trzecia 7 min, itd (skoki czasu wywołania mogą być inne, tak samo możesz zacząć naświatlanie nie od 25 asa, ale np. od 100 asa - wszystko zależy jakiej czułości masz film i jakiego wywoływacza używasz). Po wywołaniu skanujesz wszystkie klatki i masz wszystko jak na dłoni. Widzisz która klatka najbardziej ci odpowiada parametrami. Oglądasz histogramy itd.
Można w ten sposób wypróbować każdy film zużywając nie więcej niż dwa filmy. Pamiętaj, żeby fotografować ten sam motyw w jednakowych warunkach (najlepiej motyw o jak największej rozpiętości tonalnej).