Cześć,



jako, że to już piąty miesiąc zabawy "Jeden Aparat", postanowiłem napisać parę słów o korpusie, którego od jakiegoś czasu używam na co dzień. Mowa tu o tytułowej Cosinie CT-1. Aparat mam u siebie już jakieś 5-6 lat i był niemal pewnym wyborem, gdy dobierałem sprzęt do całorocznego konkursu.

Dlaczego wybrałem akurat ten aparat? Ze względu na jego solidność i niezawodność. Sprawdzona, prosta konstrukcja, pancerna budowa i jasny, duży wizjer - to wystarczyło. by mnie przekonać do tego sprzętu. Nie bez znaczenia pozostało oczywiście to, że sprzęt ten korzysta z bagnetu K.

Cosina CT-1 to aparat bardzo prosty, bez żadnych wyszukanych bajerów. Dzięki temu jest w pełni mechaniczny, a do pracy nie potrzebuje baterii. Jedyne źródło prądu w aparacie, jakim jest pojedyncza pastylka LR44, uruchamia światłomierz, który oczywiście mierzy światło przez obiektyw aparatu. Do dyspozycji dostajemy niepowalający, ale użyteczny zakres czasów - od 1/1000s do 1s oraz czas "b". Wszystko to dostępne z koła nastaw znajdującego się na górnej pokrywie aparatu, wprost pod prawą ręką. Innymi słowy - klasycznie dla manualnych lustrzanek. Koło nastaw można swobodnie obracać o 360 st. Klik przy zmianie czasu jest mocno wyczuwalny i dość głośny. Aparat nie realizuje żadnej automatyki, czy to czasów czy przysłony.

Po przeciwnej stronie korpusu znajduje się tarcza z wyborem ISO (od 25 do 1600), która również chodzi z wyczuwalnym oporem i choć nie ma żądnej blokady - nie zdarzyło mi się aby kiedykolwiek sama mi się przestawiła. Aparat nie ma niestety możliwości ustawienia korekty ekspozycji, więc jeśli chcemy ją wprowadzić, pozostaje jedynie przekręcenie tarczy na pozycję innego ISO. Lub skorygowanie sobie w głowie, jak kto woli.

Światłomierz aparatu jest dość dokładny, nie zdarzyło mi się, aby zdjęcia naświetlane na niego były prześwietlone, lub niedoświetlone. Jednak wiadomo - negatywy mają dużą tolerancję, a slajdów tym aparatem nie robiłem. Wskazania światłomierza widoczne są w wizjerze w postaci wychylnej wskazówki po lewej stronie okienka. O ile fotografujemy w dzień, to rozwiązanie to sprawdza się dobrze, gdy jednak lewa strona kadru jest zaciemniona, wskazówki kompletnie nie widać, gdyż nie jest niczym podświetlana. Wychył wskazówki jest dość dokładny - nie ma tak, że pokazuje tylko trzy wartości (prawidłową ekspozycję, niedoświetlenie, prześwietlenie), ale nawet przy drobnych zmianach wychyla się nieco w górę, lub w dół.

Skoro już przy wizjerze jesteśmy - obraz jest duży, a matówka jasne. Ma się wrażenie spoglądania w mały telewizor. Nie jest to może wielkość Pentaksa ME Super, ale niewiele mu ustępuje. Matówka nie jest wyposażona w klin, za to na środku znajduje się mikroraster. Osobiście uważam, że jest on bardzo wygodny i nigdy nie miałem problemów z ustawieniem prawidłowej ostrości na zdjęciu.

Kolejnymi wartymi odnotowania rzeczami są: samowyzwalacz, który po uruchomieniu podnosi wstępnie lustro, eliminując tym samym drgania aparatu, w chwili wykonywania zdjęcia, przyjemny, dość miękki spust migawki z możliwością wkręcenia weń wężyka spustowego, czas synchronizacji z lampami błyskowymi na poziomie 1/125s, czy miejsce na tylnej ściance na włożenie notatek, czy kawałka pudełka po filmie, byśmy nie zapomnieli co mamy w środku. Dodatkowo, w tej małej przegródce na tylnej ściance znajduje się małą ściąga z przelicznikiem skali DIN na ASA.

Na samym początku, gdy zaczyna się robić zdjęcia tym aparatem, ciężką sprawą może okazać się przyzwyczajenie do dźwigni naciągu, która w chwili robienia zdjęcia musi być nieco odchylona, w przeciwnym razie blokuje spust migawki i wyłącza światłomierz. Ot taki niecodzienny wyłącznik aparatu, który czasem może doprowadzać do szału, gdy przypadkiem sobie dźwignię złożymy. Oczywiście z czasem przychodzi przyzwyczajenie, a sam pomysł nie wydaje się już taki zły.

Aparat oczywiście posiada automatyczny licznik zdjęć, który działa precyzyjnie. Sam transport filmu też jest w porządku - film naciąga się łatwo. Łatwe też jest zakładanie filmu - wystarczy końcówkę wsadzić w szczelinę na odbieralniku filmu i pociągnąć dźwignię naciągu. Walec z nawijanym filmem obraca się przeciwnie do kierunku naciągu, a wiec już po pierwszym przekręceniu nie ma szans, by film się odczepił. Zwijanie filmu odbywa się w sposób standardowy - należy nacisnąć przycisk na dole aparatu i korbką do zwijania filmu - a jakże! - zwinąć film. Ta sama korbka, po podciągnięciu do góry, otwiera tylną klapkę aparatu.

Coś jeszcze? Oczywiście - aparat nie ma podglądu GO, nie można do niego doczepić zewnętrznego gripa, a sam korpus nie jest wyposażony w żadną podpórkę pod palce. Ot klasyczna ergonomia prostych aparatów manualnych.

Mnie sprzęt ten przekonał niezawodnością, prostotą i brakiem konieczności zasilania. Konstrukcja Cosiny była bardzo popularna - na tyle, że firma ta robiła aparaty także dla innych graczy na rynku. Dość powiedzieć, że bliźniaczymi modelami są takie aparaty jak Canon T60, Nikon FE-10, czy Olympus OM-2000. Oczywiście aparatów Cosiny, brandowanych innym logo było znacznie więcej - Petri, Careny, Ricohy, nawet Yashica.

Kilka z elementów modelu CT-1, które można uznać za wady, zostało wyeliminowanych w kolejnych odsłonach tego aparatu. I tak Cosina CT-1a posiadała już wskaźnik światłomierza w postaci diod, Cosina CT1G posiadała podparcie dla palców w postaci małego gripa, a Cosina CT1 Super i CT1EX realizowały czas 1/2000s.

Aparat ma swoje wady i ograniczenia, ale lubię go i chętnie robię nim zdjęcia. Na koniec krótka lista zalet i wad:

ZALETY:
- prostota i niezawodność
- pełna mechanika, nie wymagająca do działania baterii
- solidna budowa
- duży, jasny wizjer
- dokładny światłomierz
- niewielkie wymiary
- metalowa, dokładna migawka
- wstępne podnoszenie lustra po uruchomieniu samowyzwalacza
- dobrze rozwiązany transport filmu, z łatwym i pewnym zakładaniem filmu
- jedyny słuszny bagnet K
- synchronizacja z lampami 1/125s

WADY:
- brak podparcia dla palców, przez co chwyt aparatu może być niewygodny (rozwizane w Cosinie CT1G i późniejszych)
- niewidoczna w niektórych warunkach wskazówka światłomierza w wizjerze (rozwiązane w Cosinie CT-1a)
- nieco mały zakres czasów, brakuje szczególnie 1/2000s (rozwiązane w Cosinie CT1Super i CT1EX)
- brak podglądu GO
- brak możliwości dopięcia zewnętrznego gripa
- brak w wizjerze klina (ale jest mikroraster)
- niewygodnie rozwiązane wyłączanie światłomierza i blokada spustu migawki

Dziękuje wszystkim tym, którzy tu dotarli, zachęcam do dzielenia się Waszymi opiniami na temat różnych sprzętów. Mam nadzieję, że moja recenzja komuś się na coś przyda ja ze swojej strony aparat mogę polecić, choć trzeba mieć świadomość jego ograniczeń (wynikłych głownie z prostoty samej konstrukcji).

Jeśli będziecie zainteresowani, mogę czasem napisać recenzję jakiegoś sprzętu, głównie film trzecich, bo o Pentaksach to tu chyba wszystko już jest

Pozdrawiam!

Dużo różności

Recenzja świetna - zachęciłeś mnie do posiadania . Jesteśmy zainteresowania recenzjami tego typu - ja przynajmniej bardzo, innych proszę o poparcie.

Popieram i wielkie brawa za reckę.

Pentax'y (parę puszek, kilka szkiełek) │DŹWIĘK ♫│OBRAZ ☼│

Ze starymi aparatami jest tak, że jak ktoś pokaże jakiś model, to od zaraz chcesz go mieć. Nie jest ważne, że masz już kilka innych, z których kilka jest jeszcze bardziej odpornych, kilka bardziej zaawansowanych, a jeszcze inne mniejsze/lżejsze/nowocześniejsze. Po prostu magia wykonania wprost proporcjonalnie przekłada sie na chęć posiadania własnego egzemplarza i to oczywiście jak najszybciej.

Chęć zaczyna rosnąć wykładniczo w momencie, gdy obecny posiadacz-pokazywacz zacznie zachwalać. Wówczas drżenie rąk oznacza niezdecydowanie pomiędzy sięgnięciem do portfela celem przeliczenia zasobów a kupnem w ciemno. Instynkt łowcy, samiec alfa i syndrom beta-kolekcjonera przeplatają się z GAS. Mieszanka wybuchowa. Obłęd w oczach powoduje efekt stroboskopowy, który pogłębia problem i oglądacz zaczyna dostrzegać, że sprzęt występuje w odmianach czarne, srebrnej, z dodatkową literką za lub cyferką przed nazwą. Nierozłączny jest również objaw krótkiej półki. Niektórzy specjaliści twierdzą, że ma on związek z kompleksem krótkiego czego innego, ale nie jest to do końca udowodnione, ponieważ nie znajduje zastosowania np.: w przypadku kobiet. Ta teoria uogólniona została do pojęcia "małego", ktore to definicyjnie wyczerpuje zarówno kompleks męski jak i żeński. Nadal jednak trwają spory, bo równie silnym może być objaw drugiej, trzeciej lub czwartej młodości albo nagły przypływ gotówki pozwalający wreszcie spełnić zachcianki lat minionych.

Zatem recenzowanie sprzętu jest bardzo fajne, ale równie niebezpieczne! Przed każdym tekstem powinien znaleźć się zapis o uprzednim kontakcie z lekarzem, farmaceutą lub choćby żoną. Pozwoli to na wstępie zamrozić wszelkie środki i niczym po przyjęciu szczepionki zmieszanej z antybiotykiem przetrwać najsilniejszy atak alergenu posiadaczomaniowego.

| Pentax Z-1p | MX | FA*24/2.0 | FA 77/1.8 Ltd |
| Pentax 645n | FishEye 30/3.5 | FA645 45-85/4.5 | FA645 80-160/4.5 | FA645 200/4 | Voigtländer 6x9 |
| Pentax 67 | 6x7SMC 55/3.5 | 67SMC 105/2.4 |
| Contax G1 | Contax G2 | Biogon T* 28/2.8 | Planar T* 45/2.0 |
| Provia 100F | Provia 400F | HP5+ | TriX | Delta 100 | Waidodayo!

Są dwa lematy Dady-Opiszona.
Trzeci lemat Dady - FuFu w kwadracie jest boskie.
Pozdrowienia z jaskini Kicka

https://zbyszekb.net

Dobra recenzja. Opisywanie starych analogów ma tę zaletę, że nikt nie wyskoczy z wykresami i danymi z DxOMark i porównaniami do Sony A7II. Sam się przymierzam do przybliżenia forumowiczom kompaktu Sigmy i lękam się.

Kiedyś to były czasy ! Po drzewach się chodziło...
Kotlet`s professional photography
http://sebastianstoklosa.blogspot.com/

Musisz się przełamać, Enzo. Warunki sprzyjają, ostatnio stężenie prionów NX i LX7 na forum wyraźnie zmalało.

Cieszę się, że recenzja się spodobała zachęciliście mnie do dalszego tworzenia. Nie twierdzę, że następna recenzja pojawi się szybko, nie twierdze, że będzie ich dużo. Ale coś na pewno

Czy interesujące byłby dla Was też opisy aparatów z innym bagnetem?

tref napisał/a:

Ze starymi aparatami jest tak, że jak ktoś pokaże jakiś model, to od zaraz chcesz go mieć.

Doskonale to znam

Dada napisał/a:

Powinniście się cieszyć, że ja nic nie pokazuję z szafy.

To pokazuj, mnie zawsze cieszy widok dobrego aparatu

Enzo napisał/a:

Sam się przymierzam do przybliżenia forumowiczom kompaktu Sigmy i lękam się.

Nie lękaj się, ja chętnie przeczytam, bez wgłębiania się w tajemne cyfry wykresów

Dużo różności

Ja lubię poczytać sobie o każdym sprzęcie foto, niezależnie od bagnetu.

Są dwa lematy Dady-Opiszona.
Trzeci lemat Dady - FuFu w kwadracie jest boskie.
Pozdrowienia z jaskini Kicka

To uzupełniając opis kolegi.
Masa i wymiary - 450gram, 133mm x 85mm x 48mm.

Zgrabna Cosina CT-1 z każdej strony: